Mijn huisarts gaf uiteindelijk eerlijk toe dat ze zich niet comfortabel voelt bij het voorschrijven van hormonen, ondanks bijscholing. Ze zei dat ze zich echt moet herprogrammeren. Ze stuurde me door naar de gynaecologisch specialistische huisarts met apart spreekuur hiervoor, zoals jullie in deze aflevering ook voorstellen. Mijn vreugde was van zéér korte duur. De arts waarbij ik terecht kwam, was nog erger dan mijn eigen huisarts. Opgeleid door Dorenda, zogezegd op de hoogte, maar ik kwam er niet doorheen en kreeg geen hormonen voorgeschreven. Ze wilde wel de minipil voorschrijven maar geen progesteron. Ze deed uitspraken als 'met hormoonsuppletie behandelen we alleen opvliegers'. Ik neem al jaren iets tegen hoge bloeddruk, dat is nu niet meer voldoende, suiker gaat de verkeerde kant op. Ik sport 3 tot 5 keer per week en doe heel veel dingen goed (zeker niet alles). Maar ze vond dat eerst dat onder controle moest zijn voordat ik aan de hormonen mag. Terwijl ik het juist omgekeerd wil aanpakken. Eerst hormonen en dan kijken of er nog iets anders moet. Ik wees haar op onderzoek van Herman Depypere en haar reactie was: 'Belgische artsen vertrouw ik niet'. Terwijl ik ook nog eens Belgisch ben en dat is ook te horen. Ik ben 48, peri, en ik heb veel stress waar niet zomaar een oplossing voor is. En dan wil je een beetje hulp omdat je het gevecht met jezelf steeds vaker verliest en je hormonen alle kanten opgaan en dan nog word je behandeld als 'mevrouw denkt dat een pilletje alles kan oplossen'. Dan wil je echt de boel bij elkaar gillen! Ik heb gewoon de energie niet om die strijd te voeren met de huisarts. Ik heb genoeg shit aan mijn hoofd thuis. Ben naar het MAAC gegaan en ben sinds augustus aan de hst. Nog aan het zoeken en sta te trappelen om testosteron erbij te krijgen. Het gaat nu de goeie kant op. Met mij tenminste. Met het vertrouwen in de huisartsen echt niet. Veel werk aan de winkel want de Facebookgroepen staan vol met schrijnende verhalen zoals dat van mij.
Oh Lies, wat vreselijk. Nou ja, en dit is een exemplarisch voorbeeld van wat er mis gaat. Dat zelfs iemand die speciaal is ‘opgeleid’ niet inziet dat je al heel veel doet, dat het met je waardes verkeerd gaat en dat je gewoon hormonen nodig hebt. Afschuwelijk. Fijne ‘opleider’.
Voor mij zo’n herkenbaar verhaal..! Ik was 37 jaar en ik was zooo moe. Mijn huisarts wist het ook niet. Hormonen getest (wist ik veel). Alles was goed met alle bloeduitslagen..
ik werkte 2 dagen in de week en was nog steeds zo moe..
Dan lag het aan mijn werk.. dacht ik. (verpleegkundige)
Na een aantal andere banen werk ik nu regelmatig en dat gaf wel rust. Maar met de komst van Suzanne’s podcast ontdekte ik dat het wel degelijk mijn hormonen waren.. ik ben nu 49 jaar en menstrueer nog steeds dus dat zegt niet zoveel..
Dank suzanne voor je inzet en energie! Ik ben er nog niet maar heb goede hoop!! Lieve groet Sacha
Mijn huisarts gaf uiteindelijk eerlijk toe dat ze zich niet comfortabel voelt bij het voorschrijven van hormonen, ondanks bijscholing. Ze zei dat ze zich echt moet herprogrammeren. Ze stuurde me door naar de gynaecologisch specialistische huisarts met apart spreekuur hiervoor, zoals jullie in deze aflevering ook voorstellen. Mijn vreugde was van zéér korte duur. De arts waarbij ik terecht kwam, was nog erger dan mijn eigen huisarts. Opgeleid door Dorenda, zogezegd op de hoogte, maar ik kwam er niet doorheen en kreeg geen hormonen voorgeschreven. Ze wilde wel de minipil voorschrijven maar geen progesteron. Ze deed uitspraken als 'met hormoonsuppletie behandelen we alleen opvliegers'. Ik neem al jaren iets tegen hoge bloeddruk, dat is nu niet meer voldoende, suiker gaat de verkeerde kant op. Ik sport 3 tot 5 keer per week en doe heel veel dingen goed (zeker niet alles). Maar ze vond dat eerst dat onder controle moest zijn voordat ik aan de hormonen mag. Terwijl ik het juist omgekeerd wil aanpakken. Eerst hormonen en dan kijken of er nog iets anders moet. Ik wees haar op onderzoek van Herman Depypere en haar reactie was: 'Belgische artsen vertrouw ik niet'. Terwijl ik ook nog eens Belgisch ben en dat is ook te horen. Ik ben 48, peri, en ik heb veel stress waar niet zomaar een oplossing voor is. En dan wil je een beetje hulp omdat je het gevecht met jezelf steeds vaker verliest en je hormonen alle kanten opgaan en dan nog word je behandeld als 'mevrouw denkt dat een pilletje alles kan oplossen'. Dan wil je echt de boel bij elkaar gillen! Ik heb gewoon de energie niet om die strijd te voeren met de huisarts. Ik heb genoeg shit aan mijn hoofd thuis. Ben naar het MAAC gegaan en ben sinds augustus aan de hst. Nog aan het zoeken en sta te trappelen om testosteron erbij te krijgen. Het gaat nu de goeie kant op. Met mij tenminste. Met het vertrouwen in de huisartsen echt niet. Veel werk aan de winkel want de Facebookgroepen staan vol met schrijnende verhalen zoals dat van mij.
Oh Lies, wat vreselijk. Nou ja, en dit is een exemplarisch voorbeeld van wat er mis gaat. Dat zelfs iemand die speciaal is ‘opgeleid’ niet inziet dat je al heel veel doet, dat het met je waardes verkeerd gaat en dat je gewoon hormonen nodig hebt. Afschuwelijk. Fijne ‘opleider’.
Voor mij zo’n herkenbaar verhaal..! Ik was 37 jaar en ik was zooo moe. Mijn huisarts wist het ook niet. Hormonen getest (wist ik veel). Alles was goed met alle bloeduitslagen..
ik werkte 2 dagen in de week en was nog steeds zo moe..
Dan lag het aan mijn werk.. dacht ik. (verpleegkundige)
Na een aantal andere banen werk ik nu regelmatig en dat gaf wel rust. Maar met de komst van Suzanne’s podcast ontdekte ik dat het wel degelijk mijn hormonen waren.. ik ben nu 49 jaar en menstrueer nog steeds dus dat zegt niet zoveel..
Dank suzanne voor je inzet en energie! Ik ben er nog niet maar heb goede hoop!! Lieve groet Sacha